بخش هایی از نامه ی شهید علم الهدی به خواهرش:
... و ما تمام تلاشمان و ناراحتی هامان و رنج ها و حتی نوع احساس هامان در این است که بهتر زندگی کنیم به جای اندیشیدن به این که چگونه باید زندگی کنیم و چرا؟ زندگی یعنی چه؟ تلاش برای چه؟ اصلا چرا زندگی کنیم؟ و به این ها توجه نداریم، چرا که نتوانستیم خود را از لجن فرهنگ بورژوازی نجات دهیم، از لجن مصرف بدون تولید، از لجن زندگی خلاصه شده در مادیات...... خواهش می کنم این جمله را با دقت بخوان و فکر کن تا عظمت آن را درک کنی: الناس نیامٌ اذا ماتوا اِنتّبّهوا (مردم خوابند وقتی که مردند متنبه می شوند، بیدار می شوند)
